Intentei chegar pronto xa que non é a primeira vez que nesta proba se tiña que esperar polo último bus para poder saír no cal ía eu... (2019). Tras recoller o dorsal e o agasallo que daban que neste caso non foi a mítica camiseta senón un calentador para o pescozo, funme acabar de cambiar ao coche e xa me dirixín cara o bus onde atopei cos outros compañeiros que formábamos equipo.

Chegamos a Ponte Maceira onde estaba a saída e sacamos unha foto pre carreira cos membros do equipo, aínda que faltaban dous que aínda non chegaran.

Tras a foto xa nos puxemos a quecer porque o día non era que estivese moi cálido e había que preparar ben as articulacións para o que se nos viña enriba. Preto da hora de saír, fómonos achegando a liña de saída onde nos informaron que ía haber un retraso en canto a hora marcada que eran as 10:00h xa que faltaba un bus por chegar. 

Así tras esperar uns 10 min. a que chegase o bus, se colocaran todos na liña de saída e nos deran as indicacións da marcaxe e sinais que nos íamos atopar durante o percorrido, arrancou a proba.

Foto: S.E. (El Correo Gallego)

Saín con moita precaución xa que todo o que quecera xa non se notaba e había que ir con tino para cruzar a ponte para non tropezar con ningún outro corredor. Unha vez cruzada a ponte, tramo de asfalto para estirar o grupo. Comezo a gañar postos aínda que non me notaba moi cómodo, igual era polo frío ou porque estaba apertando mais do que debería. Así no Km 0,9 abandonamos o asfalto e comezado a correr por pistas ata o Km 2,2 onde deixamos a pista para meternos por un sendeiro pegado ao rio Tambre. 

Este tramo de sendeiro levaríanos ata o Km 6,4. Durante todo o tramo íamos ter que estar esquivando árbores, raíces, ramas sen descanso, parecía unha persecución. Eu ía ben, apertando bastante e tomando precaucións nalgún sitio para non esvarar pero ían mantendo o posto agás nun punto onde tivemos que pasar por encima dunha rochas das que non me fiaba moito xa que estaban molladas e perdín un par de postos.

No Km 6,4 abandonamos o sendeiro para meterlle un pouco de desnivel. Non eran subidas moi importantes pero aí xa notei que non tiña moito máis nas pernas e que o ía pasar mal na segunda metade da proba. Comecei a perder postos constantemente, intentaba facer as subidas correndo e non botarme a andar pero érame imposible.

Sobre o Km 8,4 volvemos a ir pegados ao rio, xa non era por un sendeiro se non que íamos por un prado, había que ir con algo de precaución porque non sabía o que había debaixo da herba e algunha zona embarrada. Iríamos así 400m ata que cruzamos unha ponte de madeira que estaba moi esvaradía e chegamos así ao avituallamento intermedio Km 8,9 do cal como é habitual non me deteño.

Seguiriamos polo sendeiro uns 500m máis para volver a facer un tramo por asfalto duns 300m para comezar a segunda parte da proba xa que dende aí practicamente iríamos subindo todo o tempo e o terreo xa se volvía máis técnico.

O dito, Km 9,7 e comezamos a subir. Parecía que ía ben pero cando chegamos a unha zona máis técnica onde tiñamos que cruzar o Rego da Anduriña volvo a perder postos, intentei non mollarme pero era imposible e que fría estaba a auga... Íamos ir por este rego mais ou menos ata o Km 12. Durante este tramos estaríamos cruzando dun lado ao outro varias veces e sempre coa tendencia a subir.

Dende o Km 12 deixamos o rego atrás e comezamos a subir o último treito de carreira xa por pistas forestais. Eu ía sen pernas, non tiña forzas para subir pero intentaba forzar, corría un pouco e ou pouco ía andando intentando non perder moito tempo. Facemos cumio no Km 14,3 e xa só quedaba baixar ata o Aeroclub de Santiago. Baixada que case fago andando porque era sobre pedras mollados e co medo a esvarar baixei con moita precaución, despois das pedras unha zona moi embarrada onde xa baixaba un pouco mellor intentando evitar o barro e así ata chegar abaixo. Quedaba uns últimos metros polo aparcadoiro do Aeroclub e cruzar así a meta.

Os obxectivos non foron cumpridos xa que me saíu unha mala carreira e non quedei nada satisfeito co rendemento pero agora mesmo non hai moito máis, notase moito o parón de Xaneiro e toca seguir adestrando para ir collendo ritmo de competición e poder ir a por uns obxectivos máis ambiciosos.

🏆 Clasificación xeral mulleres 🏆