Unha vez que chegamos a zona portuaria de Portosín, fomos recoller o dorsal, mentres xa vou saudando a compañeiros de carreiras. Desta vez fun cuns amigos que se estreaban no trail e que xa vos direi como quedaron ao final da crónica. Uns 15 minutos antes de comezar puxémonos a quecer un pouco, eu notaba as pernas algo cansadas pero parecía que podía dar un pouco de guerra.

Chagado o momento, entrei pola zona traseira cos amigos ata que o speaker Eduardo empezou a dicir como ía ser a proba e as marcas que nos íamos atopar para seguir pola ruta correcta, nese momento desexeilles sorte aos amigos que estaban de estrea e funme para a zona dianteira. Rematadas as explicacións e tras unha conta atrás deuse a saída.

Foto: Andrea Carleos

A primeira parte da proba, uns 800 metros, ían por asfalto, a miña idea era meterme no grupo de cabeza e despois aguantar ata onde puidese pero, ou saíron moi rápido ou as miñas pernas non tiñan ganas de festa porque non fun capaz de collelos e quedeime nun segundo grupo e iso que no Km 1 marquei un ritmo de 3:52 min/km que para ser o comezo dun trail xa é rápido demais.

Abandonando o asfalto metémonos por un camiño estreito de terra que nos levaría a unha pequena praia onde se cruza sen moitos problemas, mentres eu seguía recuperando postos. Deixamos esta praia atrás e comezamos a ir de pedra en pedra, zona na que xa se notou que facía tempo que non facía trail porque perdo un par de postos ao non saber cara onde tirar e ter moita precaución de onde pisaba. A altura do km 1,2 correndo polas pedras había un dos puntos de "interese" xa que está a casa/mansión de Sito onde gravaron Fariña. Non tiven a oportunidade de vela porque se levantaba a vista do chan posiblemente acabara nel...

Foto: Arousa Neo

Deixamos as pedras atrás por sorte, e cruzamos un "rio" que nos levaría a correr todo pola Praia da Ornanda, menos mal que uns minutos antes de darse a saída da proba, estaban a caer unha gotas e a xente que había na praia xa recollera para nos poder correr por ela sen moitas complicacións. Mentres íamos pegados ao mar e ca area dura íase ben pero no treito final cando tiñamos que saír dela paseino mal porque entre que non tiña as pernas descansadas e que correr pola area branda carga moito, custoume moito saír de alí, parecía que estaba nunhas areas movedizas.

Foto: Arousa Neo

Deixamos a zona de praia e comezamos a ir por pistas de terra rodeando o Camping Punta Batuda para volver a praia pero desta vez xa pola parte de arriba sen ir pola area, mentres seguía recuperando os postos que perdín indo de pedra en pedra.

Foto: Arousa Neo

Volvemos ao asfalto pero só uns metros xa polo km 3,5 comezamos a meternos no monte, primeiro corremos sobre un pequeno "rio" onde alcanzo a Mario, compañeiro de carreiras e por detrás non se vía a ninguén. Comezamos a subir constantemente e pouco a pouco me vou quedando, non tiña pernas para subir e comezo a andar, parecía que andaba de paseo polo monte, ademais non estaba nada cómodo, facía moito bochorno e había moita humidade no ambiente, isto traduciuse en que estaba a suar moitísimo, xa non recordaba a última vez que estaba a suar así, apenas me daba apoiado nos cuadríceps para subir xa que me patinaban as pernas e as mans.

Foto: Club Tartarugas

A altura do km 6,7 que sorpresa me levei cando me atopo con Eduardo no medio do monte coa cámara para sacarnos unha fotos e para darme a alegría de que a 200 metros xa estaba o avituallamento, algo que necesitaba para refrescarme un pouco. Como xa estaba chegando ao avituallamento comín a gominola que levaba por si acaso me facía falta.

Foto: Arousa Neo

No avituallamento fixen como unha parada das de agora en F1, rápida. Collín un vaso de auga, bebín medio vaso e o resto tireino pola cabeza para refrescarme e limparme da suor que tiña pola cara. Rápido continuei para non perder moito tempo e seguimos subindo para non variar. Este último treito de subida foi bastante técnico, houbo zonas nas que case era mellor subir a gatas e perdín un par de posicións.

Chegando a parte máis alta en A Figueira, xa polo km 8,8 deume tempo de mirar as incribles vistas de toda a ría de Muros e Noia, estes son os momentos que máis me gustan do trail, unha vez que chegas arriba e poder contemplar as vistas sen esquecer que estás nunha carreira polo que toca seguir.

Llaneamos un pouco ata chegar ao lugar por onde tiñamos que baixar e a primeira parte da baixada era fácil por herba e non moi técnica polo que fun collendo velocidade tanta que pouco a pouco fun alcanzando a un corredor que levaba por diante, algo que non é normal porque en principio o meu forte non é baixar pero estábame sentindo cómodo, posiblemente foi a parte máis entretido e máis dura para min xa que en momentos non sabía nin onde pisar porque a segunda parte da baixada foi por un camiño con moita pedra solta e houbo momentos nos que apiques estiven de torcer un nocello, acabando de baixar o terreo volvíase a compactar e era un pouco máis fácil ata saír desa parte do monte para coller un pista de terra xa no km 10,4.

Foto: Arousa Neo

Percorremos esa pista e unha nova baixada, esta máis estreita que antes polo que é máis complicado escoller onde pisar, houbo un momento no que non daba freado nin botarlle a man a nada e pola miña cabeza pasaba: "Quieto Killian". Por sorte conseguín reducir a velocidade de baixada xa que por adiante ía outro corredor ao que uns metros máis adiante consigo pasar e sacarlle unha distancia.

Chegamos a outro avituallamento polo km 11,2 aprox. onde decidín non parar xa que non quería perder tempo e estabamos preto da meta polo que debería aguantar ben.

Pouco a pouco volvíamos a "civilización", xa se comezaban a ver casas e o terreo xa era máis propicio para correr, algo que a priori me tiña que favorecer.

Foto: Arousa Neo

Chegamos ao asfalto e iso quería dicir que tocaba correr e facer un último esforzo xa que a meta estaba preto. Vou mirando constantemente para atrás para comprobar a marxe que tiña, encarando a meta había que ir pola beirarrúa pero eu non me din de conta ata que unha das voluntaria me grita que fora por alí, polo que salto a cinta para acabar chegando a meta polo sitio correcto.

Foto: Andrea Carleos

Tras cruzar a liña de meta aí estaba Eduardo para meterme nun apuro, xa que eu non son moito de falar e alí ben co micrófono dicindo "... sempre temos que esperar para ler as súas crónicas pero hoxe temos a oportunidade de comprobar a capacidade de reacción e improvisación , danos a túa crónica en directo, ¿que che pareceu a proba?" eu claramente non tiña nin idea que dicirlle, preciso dun tempo para recapitular todo o que me pasou e como foi a proba para poder expresalo. Posiblemente foi o momento máis complicado de toda a proba. 😂

Foto: Andrea Carleos

• Co dorsal 25, Andrés Caballero, amigo de Daniel Colmeiro, que rematou a proba en 1:42:37 sendo o 40º e 5º Senior.
• Co dorsal 39, Daniel Colmeiro que rematou a proba en 1:57:01 sendo o 72º e 10º Senior.
• Co dorsal 131, Damián Santomé que non se estreaba pero era o seu segundo trail. Rematou a proba en 2:03:19 sendo o 74º e 11º Senior.
• Co dorsal 99, Marcos Otero que rematou a proba en 2:22:24 sendo o 109º e 19º Senior.

Foto: Arousa Neo

Foto: Daniel Colmeiro

🏆 Clasificación xeral mulleres 🏆